Kapen bevaren

Allereerst; ik hou een dagboek met foto's bij via de app Polarsteps, zie link bij de 'social media' op de homepagina of klik hier. 

Wil je meelezen op je smartphone? Download dan de app op je mobiele telefoon en maak een inlog aan. Zet de 'locatievoorziening' binnen 'instellingen' op je mobiele telefoon, uit. Zoek 'Grote Mees op reis 2021' en je ontvangt een melding van een nieuwe 'step' en zo reis je mee.

Grote Mees in Camaret-sur-Mer

 Trouwens..dank alle trouwe meezeilers die via de app meelezen en af en toe een 💟 achterlaten of een opmerking. Het betekent veel voor ons allebei dat we door jullie gevolgd worden.

In Scheveningen krijgen we mijn vriendin Hélène aan boord, het is heerlijk weer! We hebben een praktijk gehad in Den Haag en we struinen weer rond in onze oude buurt, het Statenkwartier en we bezoeken het Mauritshuis. We halen in Den Haag ook een covid-antigeentest, gelukkig voor beiden negatief. 

Hélène met Nynke

Dan volgen de kapen van de tweede Maasvlakte en alle Zeeuwse eilanden achter elkaar en zijn we zomaar in ons eerste buitenland sinds langere tijd, België. Hier mogen we als zeevarenden 2 dagen 'in transit' verblijven zonder dat er een negatieve PCR-test of antigeentest vereist is. We komen 's avonds in Nieuwpoort aan met deze fantastische avondlucht.

Nieuwpoort, België 

De volgende morgen zeilen we al vroeg op zee om met stroom mee naar Frankrijk te zeilen. Bij Calais is het altijd druk met veerboten van en naar Engeland, ook nu zagen we achter ons al een veerboot aankomen. Rob draaide bij om de veerboot duidelijke te maken dat hij inhield om ruimte te geven. Kort daarna werden we opgeroepen door diezelfde veerboot via de marifoon. 'Thank you for your coöporation, Ma'am'. Nog nooit meegemaakt! 

Daarna komen Cap Blanc Nez en Cap Gris Nez. Vooral de laatste is een hoge kaap en daarom heen kan het harder waaien. Vandaag valt de wind mee maar stromen doet het er hard.

Frankrijk eist bij binnenkomst een negatieve antigeentest van maximaal 72 uur oud maar gelukkig zijn we ruim binnen deze 3 dagen in Frankrijk. Met alle gegevens onder de arm lopen we naar het havenkantoor. De anticlimax volgde snel, alleen bootnaam en thuishaven én de bankpas 😉, waren vereist. Op een van die wolkenloze en windloze motordagen kwamen dolfijnen spelen. Zo ongeveer tussen Boulogne-sur-Mer en Dieppe. We hebben 10 minuten genoten van alle sprongen van wel 7 dolfijnen. Gek hoe deze dieren je zó opgetogen weten te krijgen. Je hoort ze komen omdat je hun blaasgat hoort. En dan maar kijken waar ze weer boven komen. Kijk maar even mee op de video:

Aangekomen in Dieppe stond de havenmeester al op de steiger te wachten. Of we zo direct naar het havenkantoor wilden komen en papieren meenemen. Eh.... welke papieren? Nou.... de verzekeringspapieren natuurlijk. Huh? Is dat alles?  Voor de zekerheid togen we met gele boekjes, negatieve antigeentesten, de zeebrief en de verzekeringspapieren naar het kantoor op de haven. Er is niet gevraagd naar wat voor Covid-19 gerelateerde zaken dan ook. Ze wilden alleen de aansprakelijkheidspolis zien die bij de bootverzekering hoort. Ook in alle volgende havens heeft nooit iemand gevraagd naar vaccinatiebewijzen of negatieve antigeentests.

En zo, onder een stralend zonnetje en met de Franse krijtrotsen, Falaises genoemd, op links, verdwijnen de coronamaatregelen langzaam uit onze gedachten. Er is in Frankrijk nog wel een avondklok die geldt van 23.00 tot 6.00. Je mag in die periode niet uitvaren of aanmeren. We houden ons er maar keurig aan. Ook op straat geldt de eerste 3 weken van juni nog een mondkapjesplicht. En binnen openbare ruimten blijft dat ook zo in tegenstelling tot Nederland. 

Na Dieppe kachelen we met windstil weer naar Le Havre.

Vlak boven Le Havre ligt  Cap d' Antifer, weer een kaap gerond. Frankrijk blijkt een van de groenste landen van de EU en we snappen nu ook goed waarom. Op geregelde afstand, altijd aan zee, staan kerncentrales.. Le Havre is plat gebombardeerd in WO2 en om die reden geen bezoek waard maar het is wel de perfecte haven om de aanloop naar Deauville te plannen. Door het grote eb en vloedverschil valt de haventoegang droog. Op de zeekaart lijkt het daarom alsof je over de zandbanken naar binnen vaart. Dat invaren kan alleen rond hoog water. Daarna is het water weg en is het strand 5 x zo breed.

Trouville

Deauville, dé badplaats voor vermogende Parijzenaars en Arabieren.  Het is een soort Disneyland voor rijke mensen. Alles is netjes en welverzorgd met prachtige winkelstraten met fonteinen. Werkelijk alles is mooi gerestaureerd of splinternieuw, het verschil is nauwelijks te ontdekken. Het zwembad heeft natuurlijk olympische afmetingen en echt élk duur frans (kleding)merk heeft hier een flag store. Alle gebouwen waarin mensen verblijven liggen achter hoge heggen of hekken. Men sluit zich blijkbaar graag op. Hoe anders is het in Trouville op de andere oever van de rivier. Gezellig terrasjes, vis die vanuit de boot rechtstreeks wordt verkocht aan de haven en ouderen die pétanque spelen op het strand. Hier genieten we dan ook van taart bij een salon du thé en van moules frites!

Dan door naar St.Vaast la Hougue. Sain Va in het kort. Ook zo'n droogvallende haventoegang.De deur gaat dicht als het water te ver zakt. Hier wachten we harde wind en regen af en dan door naar Cherbourg waar we Pointe Barfleur ronden. 

Pte Barfleur met 13 knopen

We berekenen de stroom zorgvuldig en gaan precies op tijd de haven uit en vervolgens flux als de brandweer de hoek om. Van Cherbourg gaan we in 1 x naar de noord Bretonse kust. De Kanaaleilanden liggen halverwege en zouden normaliter een perfecte tussenstop zijn ware het niet dat covid-19 gebied om deze eilanden niet te bezoeken tenzij 2 weken quarantaine op eigen boot.

klimmen omhoog bij eb

We plannen het ronden van Cap La Hague, liggend aan de beruchte Alderney Race, zeer zorgvuldig. Precies op tijd zijn we er en laten ons daarna meevoeren met de wildwaterbaan die nu zuidwaarts gaat. Ik heb de zenuwen. Ik wil het liefst voor donker vast liggen in Lézardrieux. Rob maant me rustig te blijven. Het komt zoals het komt. Maar Rob, wat heb ik dáár nou aan? Rond half negen varen we de rivier op met ineens een aantrekkende wind, dwars én tegenstroom. Links ligt Île de Bréhat met 'rotskes' rondom. Schuin als een krab varen we tussen rotsen en vuurtorens door  een steeds donkerder rivier op. Links en rechts liggen boten aan een boei en wij houden het midden aan. Met de zaklamp gaan we op zoek naar een drijvende steiger, speciaal bedoeld voor nachtelijk aankomsten. Gelukt! Tegen de stroom in maken we vast. We hebben een borrel verdiend.

GR34 in Lézardrieux

Hier is getijverschil meer dan 9 meter! Met hoogwater loop je horizontaal over de valreep naar de steiger, met laagwater moet je gedwongen op je tenen en met strak aangespannen kuiten omhoog zien te komen. Hier maken we kennis met de GR34. Het lange afstandspad langs de kust van Bretagne. We lopen een heel stuk, en ook weer terug. Prachtige natuur! Er is zelfs een omleiding indien het hoog water is, dan kun je namelijk niet over het strand lopen want dat is er niet!

Het weer is maar matig, niet koud maar steeds bewolkt en af toe regen. Ik vraag de havenmeester waar het mooie weer in Frankrijk blijft.. Hij antwoordt met een grote glimlach " maar madame, this is not France! This is Brittany! 

Roscoff

Na Lézardrieux zeilen we naar Roscoff met Île de Batz voor de kust. De haven is prachtig en het granieten stadje ook. Het is trouwens overal graniet, een prachtige woeste want rotsige kust met zandstrandjes bij eb. 

We zeilen tussen Roscoff en Île de Batz door  en houden angstvallig de juiste betonning aan..want... juist.. die rotsen! We zeil/drijven genoegelijk naar L'Aberwrac'h en ontmoeten daar weer bekende boten, Fine Fleur en Dutch Osprey. We praten gezellig met Fine Fleur's bemanning. Zij gaan de volgende morgen verder, wij wandelen met prachtig weer een stukje van de GR34 rivieropwaarts. 

L'Aberwrac'h met zicht op rivier richting zee

Vanuit L'Aberwrac'h ronden we de westpunt van Bretagne en en zeilen we tussen de vuurtorens doordan westelijker dan we ooit waren naar Camaret-sur-Mer. 
Aldaar komt ook Breehorn 44 'Anna' binnenzeilen! Nog gezelliger! 

We fietsen daar de kaap 'Pen Hat' rond. 

Er wordt storm verwacht. We verkassen alvast met de bemanningen van 'Anna' en 'Morgane of Sark' naar de haven Brest waar we op een korte zware storm met windkracht 10 wachten. 

We helpen elkaar met het stormvast leggen van elkaars boten en borrelen in afwachting van de nachtelijke storm.

vlnr: Nynke, Rob , Herco en Elvira, Irene en Maarten

De wind gaat rond 22.00 steeds harder loeien en vanaf 0.00 stormt het. Zelfs harder dan we ooit eerder meemaakten. Slapen gaat voor geen meter, we gaan weer in de kleren en lopen/kruipen regelmatig een rondje over het dek. We vervangen een lijn die nagenoeg doorgesleten is. Rond 3.00 uur waait het nog maar windkracht 7 en gaan we eindelijke slapen. 

De volgende dag scoren we bij een enorme watersportwinkel nieuwe landvasten die wel 2 maten dikker zijn en een extra stootkussen van schuim wat niet lek kan gaan. We zijn voortaan beter voorbereid op storm.

Van uit Brest gaan we met de huurauto terug naar NL voor mijn moeders verjaardag en voor een weekje werken. Op 19 juli gaan we verder zuidwaarts!