Vijf weken om te zwerven met Grote Mees
We starten met een hoogstandje, zowel het groene stuurboord licht als het toplicht zijn stuk.
Lopolight stuurt zeer attent en per expresse 2 nieuwe gratis lampen op maar.. ze moeten nog even geïnstalleerd voor vertrek. Aan Rob de taak dit hoogstandje uit te voeren. Zo’n 7 x hijs ik Rob met behulp van de elektrische lier, lekker makkelijk, tot 21,5 m hoogte waar hij in totaal 6 uur doorbrengt. Natuurlijk zat er een schroef vastgeroest die er op die hoogte uitgeboord moest worden en zo nog wat van die tegenvallers. Enfin, uiteindelijk vertrokken we met als doel De Kanaaleilanden. Al jaren een stille wens om die eilandjes om de hoek bij Normandië eens te bezoeken.
 |
| Een deel van het fonteinkruid |
Met een volle dieseltank gaan we op pad richting Amsterdam. We pikken op het Markermeer weer voldoende fonteinkruid op voor een halvering van de snelheid en de motor gaat aan om voor donker in de Marina Amsterdam te zijn. Aldaar lukt het met de pikhaak en wat gymnastische toeren om het kruid van de beide roeren en watergenerator af te krijgen. De volgende ochtend vertrekken we rond half 5 en worden we uitgezwaaid door festivalgangers langs de kant in Noord. We liggen als enigen in de kleine sluis en zetten buiten koers richting Maasmond en hopen die avond Oostende te halen.
Ik (Nynke) ga als eerste slapen en Rob zeilt met een fijne NW 4-5 richting S.
Dan voel ik de boot door de wind gaan..huh? Ik stommel het bed uit en hoor Rob alles uit de bakskist in de kuip smijten. Hij roept, ‘we zijn stuurloos!’. Eenmaal buiten zie ik een voorbij zwaaiende rode coaster die voor anker ligt, de boot gaat steeds opnieuw door de wind. Ik hoor ‘moeren, ik moet moeren’ en trek binnen het juiste vak open waar alle onderdelen in zitten en vlieg naar buiten met de sorteerdoos met moeren. De stuurstang is los van het kwadrant, de moer is er af en alleen de bout zit er nog. Na wat gerommel lukt het Rob om een moer op de de schroef te krijgen zodat het zaakje weer verbonden is. PFfff, we kunnen weer sturen! Gelukkig is Scheveningen dichtbij en kunnen we daar de boel goed repareren. Vooral bij het achteruitvaren het visitor’s vak in voelt de overbrenging misselijkmakend week. We liggen! Met een handige pook met aan het uiteinde een grijpertje en een magneet vist Rob de missende spie en bout uit de bilge. Na contact met Breehorn en wat foto’s die we sturen en het onvolprezen Locktite weten we zeker dat de boel weer naar behoren vast zit. Tijd voor een trip door het Statenkwartier waar we gewoond hebben. We struinen weer ouderwets bij Paagman door de boekwinkel en eten hazelnootschuimtaart van Maison Kelder bij een kop koffie. We staan even stil voor de gevel van onze praktijk aan de LvMeerdervoort en ons woonhuis op de Aert van der Goesstraat. Daarna borrelen met Dennis en vriendin van de Bodyguard en dan gaan we overheerlijk vis eten bij Catch.
De volgende dag vroeg op pad voor Nieuwpoort waar we 's avonds aankomen. We lenen fietsen van de haven en gaan aan het strand een ijsje gaan eten. De volgende morgen staan we vroeg weer op om in 1 x naar Dieppe te varen. Voorbij Cap Griz Nez schijnt de zon! Er kunnen pakken en thermobroeken uit! We genieten van een kop koffie op het voordek in de ondergaande zon. Het is helaas motoren geblazen en daar maken we zo maar het beste van.
We ruiken het met een gault milaut erkende stokbrood al (Boulangerie Masson, Le Grande Rue, Dieppe). We blijven er 3 dagen liggen om even bij te komen van alle geklus en in de vakantiemodus te komen. We ontmoeten de En Avant (Breehorn 44) van Teun en Nia Muller en borrelen heel gezellig en krijgen legio tips voor wat nog komen gaat. Vooral de restaurantjes geef ik aan in Navionics als 'point of interest'. Dan met het tij mee een klein hopje naar Fécamp. Hier beklimmen we de hoge falaise waar we vanuit de boot zicht op hebben en lunchen met meegebrachte bammetjes aan de rand van de krijtrots. Tijdens een front met onweer wat overkomt maakt de kale mast weer een afschuwelijk krakend geluid. Wat nou weer??
Dan door naar Cherbourg en weer kan de motor aan. Onderweg vangt de code 0 (voorzeil) een vermoeide postduif. Die blijft een hele tijd op het voordek zitten op diverse plekken met voorkeur voor de voetlijst waar hij z'n hoop laat varen. Bij land in zicht gaat 'ie er van door. De stroom staat weer mee en zo komen we keurig in Cherbourg aan. Op de passantensteiger is een mooi plekje. Het is heerlijk weer! De volgende dag wordt er in NL 40 graden verwacht. Wij zitten hier op het schiereiland Cotentin waar het niet warmer gaat worden dan 34 graden. Nog warm genoeg. De volgende dag doen we in de airco bij een enorme Carrefour boodschappen op het heetst van de dag. Daarna fietsen we naar La Cité de la Mer tegenover de jachthaven. Het is een oude trein/cruiseterminal voor de vroegere overtocht naar de VS met mooie aquaria, info over onderzeeërs, echte onderzeeërs, zeeleven, Titanic en de bijna vernietiging van Cherbourg aan het einde van WO2 door de Duitsers. Maar bovenal is het binnen koeler dan buiten 😁.
We maken ons toch zorgen over die kraak in de mast, gelokaliseerd bij de 1e zaling bakboord. We maken een filmpje wat bij Breehorn wordt doorgestuurd naar Seldén.
De tuiger op de haven heeft pas overmorgen tijd en we willen morgenvroeg naar Guernsey. Uiteindelijk verhelpt 2 x overvloedig sprayen met WD40(t ip van Lars) het euvel nadat Seldén heeft geconcludeerd dat het kraken vervelend is maar geen kwaad kan.
De volgende dag mogen we naar zee want oh wat is het warm! We gaan naar Guernsey waar m'n zusje op vakantie is. Anke belt, het zit in St.Peter Port potdicht van de mist, haar boottripje rond Herm gaat niet door. We hopen dat in de loop van de dag de mist wordt weggebrand door de Franse zon waar wij nu in varen. We zeilen/motoren over een heel rustige zee rond Cap La Hague en de Alderney Race. Voorbij Alderney neemt de stroom ons steeds wat sneller mee tussen Herm en Guernsey door om ons in een zonnig St. Peter Port af te leveren. De buurman waar we aan vastmaken heeft vanmorgen, met het eerste tij, op de radar tussen de rotsen moeten laveren omdat het zicht nagenoeg nihil was!
De volgende dag krijgen we een plekje in de ommuurde haven van St. Peter Port. Anke en Ellen komen op bezoek, wat leuk om elkaar hier te ontmoeten! We blijven 7 dagen op Guernsey om te wandelen, lekker te eten bij Da Nello, (tip van Teun), taart te eten bij Jerbourg op de ZO punt van Guernsey, het mini kerkje te bezichtigen en om per ferry naar Sark te gaan voor een dagbezoek. Het gaat namelijk die avond tot 40 knopen waaien en dat wachten we liever in een haven af dat voor anker bij Sark. We wandelen over het prachtige eiland en belanden op Little Sark bij La Sablonnerie waar we op Michelin niveau in de zweterige wandelkeren lunchen met kreeft.
Terug aan boord zetten we alle schokdempende rubbers op de landvasten en wachten af. Kees van de Kobbe (B37) klokt in Brest al 37 knopen. Wij halen hooguit de 28 kn maar liggen dan ook beschut aan hoger wal, in een ommuurde haven. Alleen bij hoogwater komt de swell de haven binnen en liggen we te rukken aan de lijnen. De volgende ochtend heeft de 'landing jetty' in de voorhaven het begeven en is weggehaald. Alle boten aan die steigers hebben een 'bumpy night' gehad waarbij soms de hele nacht met de voeten de boot van de buren is afgehouden.
We laten de zee nog 1 dag tot rust komen voor we naar Jersey vertrekken.
Het is grijs en als het pak net aan is kan het ook weer uit en verdwijnt langzaam het grijs uit de lucht.
We blèren met de stroom mee richting en rond Jersey en zijn precies op tijd in St. Hellier. Het dok gaat open en we krijgen een box tussen grote motorboten. Rob krijgt bij inschrijving en betaling een fles champagne van de havenmeester omdat hij morgen jarig wordt! Hoe leuk is dat!
Exemplarisch voor de voorkomendheid van de Jerseyanen. De Bellefleur ligt hier ook! We worden uitgenodigd voor de borrel en ontmoeten dochter en collega Sophie. Gezellig! Maar bovenal leuk omdat Rob jarig is en we nu met de Bellefleur crew als verjaardagsvisite met een hele club gezellig uit eten gaan (Roseville Bistro, Rosevillestreet,tip). Jarig zijn op 1 augustus betekent in Rob's geval dat hij altijd tijdens een vakantie jarig is, nooit weet waar en of er verjaarsvisite in de buurt is.
Ik val lelijk met m'n Xsensible schoenen aan over een deuk in het asfalt en er verschijnt een compleet ei als zwelling op m'n enkel. Dus fietsen we vooral op Jersey wat soms nog een hele uitdaging is. We lunchen bij de Boathouse in St. Aubin (tip) aan de inmiddels leeg gelopen haven nadat we naar de vuurtoren bij la Corbièrre zijn gefietst. Ook de baai is helemaal leeg gelopen. Blijft een leuk gegeven, dat enorme tijdverschil hier. Na 2 nachten gaan we naar Alderney.
Oost van Sark verdagen we in een enorm wierveld wat we niet kunnen omzeilen. Weer zitten beide roeren en de Watt'n Sea vol met bruin sliertwier. Het haalt de bootsnelheid met de helft naar beneden en we redden het niet met de kentering in La Braye Harbor aan te komen. Met 4,5 kn stroom tegen kruipen we door Little Race en vinden na even zoeken een vrije meerboei voor Fort Albert. Een aardig Frans jongetje in een dinghy helpt om een tweede lijn door het oog van de boei te krijgen zodat we mooi in een spruit liggen. Dan roepen we de watertaxi op en laten ons naar het eiland vervoeren.
We lopen naar boven naar het enige dorpje, St. Anne.
Hier bestellen we elektrische fietsen voor de volgende dag. We kuieren Victoria Street op en neer en gaan bij de pub 'Georgian House' achter in de tuin aan de borrel en daarna aan de mosselen maar pas om 6 p.m eerder kun je geen dinner bestellen!
's Avonds gaat Alderney Week los in de feesttent en en met een inmiddels gedraaide wind van O naar SW geniet Rob de halve nacht van gouwe ouwe discostampers. De volgende morgen gaan we weer per taxi naar de kant en dan per elektrische fiets het eiland over. Wat is zo'n trapondersteuning een zaligheid! Helemaal wanneer je 'Cardiac arrest Hill' op moet.
Op elke uithoek van het eiland ligt een fort, Alderney is een belangrijke strategische plek. In het huidige cyberwar tijdperk zijn forten niet meer zo nodig en er is er net 1 verkocht voor 3 miljoen pond aan iemand die het wil ombouwen naar een resort.
We fietsen de 9 kilometer in twee lussen over het eiland en genieten van strandjes, lekker eten bij het Beachcafé in Braye Harbor, het eilandje vol Jan van Genten en de markt in Victoria Street. De rommelmarkt voor de school op een apart pleintje is geweldig helemaal omdat het ukelele orkest van Alderney speelt. Recht uit Monty Python.
Dan lopen we terug en wachten met koffie en de Sunday Times op de edelsmid van wie ik een verguld schelpje wil kopen uit de vitrine van dit hotelrestaurant. Hij komt, en gaat met m'n ketting en het bedeltje terug naar z'n atelier om een oogje pas te maken en komt weer terug. En dat voor zo'n 20 euro!
Eenmaal terug aan boord genieten we nog lang van de ondergaande zon die het Albert Fort prachtig uitlicht.
Abgeknoedeld gaan we 's avonds naar bed. Morgen vroeg naar Cherbourg, terug naar la douce France.
Na het ontbijt maken we de boot klaar en gaan we terug naar de 'snelstromende rivier in zee', the Alderney Race (volgens Clemens Kok, Vaarwijzer- Het Kanaal).
Het is een bijzonder rare klotsbak, we hebben een achterlijke wind en eigenlijk te weinig snelheid om comfortabel door deze puntige ketsgolven en soms volkomen gladde vijvers heen te komen. Dus de motor maar weer aan. Eenmaal voorbij Cap la Hague zijn we uit het rommelige water en hebben we hoger wal en speren we naar Cherbourg.
We doen 's middags ruim inkopen in de onvolprezen Carrefour en scoren met behulp van de Vivino app de lekkerste roseetjes en witjes. We cruisen per fiets nog een keer door het centrum wat wat leeg is. Veel winkels zijn dicht op maandag of op vakantie, het is per slot van rekening augustus en dan is half Frankrijk op vakantie. Morgen niet naar St.Vaast. Het tij staat ongunstig om er op een christelijke tijd weer te kunnen vertrekken en op redelijk normale tijd ergens aan te komen. Ik slaap af en aan wat slecht en ik heb geen zin in een doorwaakte nacht op dit moment. Dus.... met een verwachte storm van 40 knopen voor over 4 dagen gaan we voor een 118 mijl lange trip op weg naar Dieppe.
We hebben de stroom fijn mee bij Pt. Barfleur en racen de Baie de Seine in. Met een snelheid (SOG) van 10 kn gaan we fluks te goede kant op. Het is opvallend hoe weinig boten we zien. Twee tankers die uit de Shipping Lane richting Cap d' Antifer gaan en 3 zeilboten die ongeveer op dezelfde koers liggen. We proberen precies op de 0 meridiaan een foto te nemen van de meter... mislukt! Dan kentert de stroom. Gelukkig komen 6 dolfijnen ons vermaken op het felst van de tegenstroom. Langzaam valt de avond en om 0.00 draaien we achter de vertrekkende ferry richting New Haven de haven van Dieppe in. Nog 1 box vrij!
De volgende dag hebben we rond de middag stroom mee. Als we voor de rode lichten van de semafoor moeten wachten... de ferry terug uit New Haven draait op z'n plek, verzwik ik wederom de al aangedane enkel. Jankend van ellende laat ik me op de kuipbank zakken.. Eerst maar weer terug de box in, gelukkig zijn er helpende handen op de steiger. Een coldpack uit de nieuwe EHBO koffer blijkt niet zo koud als een gelpack uit de koelkast maar geeft enige verlichting. Dan maar weer op pad. Heul voorzichtig manoeuvreer ik mezelf over de boot. Eenmaal buiten WAAIT het. Met een dikke, ruime wind racen we aan lager wal richting Boulogne sur Mer. We gaan super! Eenmaal voor Boulogne sur Mer zien we de golven dreigend en hoog over de zuidpier spuiten. We zullen gijpend tussen de havenhoofden naar binnen moeten. Met m'n manke poot ben ik alleen niet zo mobiel. Nood breekt wet.
De genua draaien we weg en de grootschoot zet Rob op de elektrische genualier. De motor aan en dan afvallen tot voorbij het zuidelijke havenhoofd.. wàt een golven! 'Klaar voor de gijp...?!?! Met behulp van de elektrische lier draaien we beheerst het grootzeil in en gijpen we keurig naar rustiger water achter de muur.
Langs de verlaten ferryterminal, nu ingenomen door meeuwen en aalscholvers, tuffen we naar de jachthaven. We meren af als derde in de rij nadat we eerst door een hartelijke landgenoot zijn verwelkomd met een 'ik vertrek om 04.00'. Nou....Wij ook!
Vroeg plat, geen croissantjes en in het donker er weer uit. Kwart voor vier drijven we weer en hijsen we de zeilen. Het is aardedonker. Als derde boot verlaten we BsM richting noord, velen volgen. We zeilen langs de vuurtorens van Gris Nez en Blanc Nez de zon tegemoet.
Hoe hoger de zon hoe minder de wind. Weer op de motor tuffen we uiteindelijk het laatste eindje naar Nieuwpoort waar ik een box heb gereserveerd voor de komende nachten. Het gaat zaterdag loeihard waaien en dan liggen we stevig en dus veilig.
We houden van Nieuwpoort. Nieuwpoort Stad wat weer helemaal orgineel is opgebouwd nadat het volledig in puin is geschoten in WO1, de 'Groote Oorlog'. De boulanger/pattissier Snauwaert is alleen al een bezoek aan Nieuwpoort waard. Nieuwpoort Bad is alles wat je van een Belgische badplaats kunt verwachten; appartementenflats, luxe winkels, lekker ijs, mosselen en heul veul vakantiegangers.
Caroline komt voor een nachtje aan boord en we gaan heerlijk eten op de haven, bij De Vierboete. Het is nog altijd heerlijk weer en de Minuty rosé gaat er prima in. De volgende dag waait het hard, heel hard, tot wel 42 knopen wind. De zon schijnt ook hard en met 26 graden is het heerlijk weer!
Als we Caroline de volgende middag uitgezwaaid hebben staat 's avonds de crew van Pat Panic op de steiger. Nieuwpoort is hun thuishaven en we praten over onze Breehorns en 'vertrekken' en krijgen tips voor een leuke fietstocht naar Oostduinkerke. Dus dat gaan we doen! We proberen met de ingeklapte Brompton's in de kusttram te betalen via de telefoon. Het moet oh zo simpel zijn. Recht onder het spiedende oog van de camera lukt het ons niet om via de Belgische app met de creditcard te betalen. Zwart rijden met de fiets....
Zodra de zee weer wat gekalmeerd is na deze tweede zomerstorm, een unicum volgens de Britse Met Office gaan we richting NL. We krijgen ander weer ergens halverwege de dag.
We vertrekken voor zonsopkomst met boven ons een wolkenloze hemel en richting Engeland ergens op de horizon een grijze wolkenband. Die hou ik angstvallig in de gaten terwijl de wolken steeds dichterbij komen. De oversteken bij Zeebrugge en Westerschelde gaan soepel. Alleen weer die rottige voordewindse koers met te weinig wind....
We proberen zowat alle zeilconfiguraties behalve het melkmeisje en starten dan maar weer de motor. Voor Maasmond blijkt Bellefleur recht achter ons te liggen. Zij hebben een weekje in Oostende gelegen, ook lekker!
Onder de inmiddels grijze hemel met boven Rotterdam loodgrijze lappen waar hozen onderuit hangen varen we de laatste mijlen naar Scheveningen. Er wordt gespuid in de jachthaven en we hebben de lichten die dit melden niet gezien. De stroom staat dwars op de richting van de box. Het eendenkroos drijft rap voorbij. Uiteindelijk vouwen we Grote Mees rond de eerste paal van de box en met hulp van een aardige buurman liggen we vast. Na het onweer krijgen we visite van de crew van de Spark. We volgen elkaar al een tijdje en kletsen nu gezellig bij over de vakantieavonturen.
Die nacht hoort Rob de wind ineens aanzwellen en ligt de boot plots met -tig graden slagzij aan de lijnen. Ook ik schrik wakker, het rolgordijn boven ons hoofd schiet open, wat is dit? En na maximaal een halve minuut is het ook weer voorbij.
De volgende dag horen we van Sophie van de Bellefleur, die 's nachts buiten was, dat er een windhoos over de haven is getrokken.
's Middags varen we uit voor een kort ritje naar IJmuiden en een ritje wordt het!
Met een ruime 5 tot 6 bf rijden we de golven af en rollen we het hele wittezeiltjesveld voor ons op. Voor IJmuiden worden we opgeroepen door VHF 61..of we weten dat er 2 knoop stroom dwars voor de ingang staat...Ja, dank, dat is bekend. Weer gijpend op de elektrische lier tussen de pieren door en dan nog een uurtje wachten voor de kleine sluis met die harde 6 op de kont tot we kunnen schutten. Het is een beetje gokken op welke diepte de drempel ligt want de digitale meter op de wal geeft bepaalde cijfers incompleet weer. Het dwarsstreepje mist, is het nu 2.40 of 2.90?
We trekken onze kiel zo hoog mogelijk op zonder dat Grote Mees erg verleijerd en zijn na de schutting terug op zoet water, dat ruikt toch anders. Of is het Tatasteel en andere industrie? Ik maak eten en terwijl de eerste druppen vallen tuffen we het Noordzeekanaal af naar Amsterdam Marina. Bij het betalen van het havengeld besluiten we een toetje van Loetje te nemen. Het is druk in het restaurant en we bestellen een toetje aan de bar om het later buiten op het terras op te eten. Dan wordt Rob geroepen..Huh?? En komt Willem Frans aangelopen! Samen met Mirja is hij met Ikigai net na ons aangekomen en wachten ze op een biefstuk alvorens ze in konvooi de Staande Mast Route naar zuid varen. Na jaa zeg! Wat een toeval! Zij nuttigen hun koffietje bij ons aan boord en
gaan dan richting Houthaven. De volgende dag zeilen we via de vaargeul, vrij van fonteinkruid langs de Marker Wadden naar Enkkhuizen. Om ons heen dreigende regenbuien die voor geweldige mooie luchten zorgen. Ondanks de waarschuwing van de sluismeester van het naviduct aan alle wachtenden om goed naar voren in te varen plakken onze voorgangers bij binnenkomst direct aan de sluismuur. Dan gaan wij maar door naar voren. Aan weerszijden geflankeerd door kleiner spul stuurt Rob onder goedkeurend gemompel de boot naar voren en maken we vast aan zeilers die we in de Limford al eens troffen.
Gezellig!
We besluiten direct door naar Makkum te gaan maar hebben geen zin in weer een voordewindse koers. Dan maar richting Breezanddijk, kunnen we in ieder geval lekker zeilen. Die regenbuien boven Noord Holland komen nu toch echt het IJsselmeer over en dus moet het plastic pak nog aan. Met de bui verandert de windrichting en worden we recht voor Kornwerd afgeleverd. We zijn weer thuis.
 |
| Voorbij Cap Griz Nez, het pak kan uit! |
We ruiken het met een gault milaut erkende stokbrood al (Boulangerie Masson, Le Grande Rue, Dieppe). We blijven er 3 dagen liggen om even bij te komen van alle geklus en in de vakantiemodus te komen. We ontmoeten de En Avant (Breehorn 44) van Teun en Nia Muller en borrelen heel gezellig en krijgen legio tips voor wat nog komen gaat. Vooral de restaurantjes geef ik aan in Navionics als 'point of interest'. Dan met het tij mee een klein hopje naar Fécamp. Hier beklimmen we de hoge falaise waar we vanuit de boot zicht op hebben en lunchen met meegebrachte bammetjes aan de rand van de krijtrots. Tijdens een front met onweer wat overkomt maakt de kale mast weer een afschuwelijk krakend geluid. Wat nou weer??
Dan door naar Cherbourg en weer kan de motor aan. Onderweg vangt de code 0 (voorzeil) een vermoeide postduif. Die blijft een hele tijd op het voordek zitten op diverse plekken met voorkeur voor de voetlijst waar hij z'n hoop laat varen. Bij land in zicht gaat 'ie er van door. De stroom staat weer mee en zo komen we keurig in Cherbourg aan. Op de passantensteiger is een mooi plekje. Het is heerlijk weer! De volgende dag wordt er in NL 40 graden verwacht. Wij zitten hier op het schiereiland Cotentin waar het niet warmer gaat worden dan 34 graden. Nog warm genoeg. De volgende dag doen we in de airco bij een enorme Carrefour boodschappen op het heetst van de dag. Daarna fietsen we naar La Cité de la Mer tegenover de jachthaven. Het is een oude trein/cruiseterminal voor de vroegere overtocht naar de VS met mooie aquaria, info over onderzeeërs, echte onderzeeërs, zeeleven, Titanic en de bijna vernietiging van Cherbourg aan het einde van WO2 door de Duitsers. Maar bovenal is het binnen koeler dan buiten 😁.
 |
| En weer de mast in, nu met WD40. |
De tuiger op de haven heeft pas overmorgen tijd en we willen morgenvroeg naar Guernsey. Uiteindelijk verhelpt 2 x overvloedig sprayen met WD40(t ip van Lars) het euvel nadat Seldén heeft geconcludeerd dat het kraken vervelend is maar geen kwaad kan.
De volgende dag mogen we naar zee want oh wat is het warm! We gaan naar Guernsey waar m'n zusje op vakantie is. Anke belt, het zit in St.Peter Port potdicht van de mist, haar boottripje rond Herm gaat niet door. We hopen dat in de loop van de dag de mist wordt weggebrand door de Franse zon waar wij nu in varen. We zeilen/motoren over een heel rustige zee rond Cap La Hague en de Alderney Race. Voorbij Alderney neemt de stroom ons steeds wat sneller mee tussen Herm en Guernsey door om ons in een zonnig St. Peter Port af te leveren. De buurman waar we aan vastmaken heeft vanmorgen, met het eerste tij, op de radar tussen de rotsen moeten laveren omdat het zicht nagenoeg nihil was!
  |
| Lunch met kreeft op Sark. |
Terug aan boord zetten we alle schokdempende rubbers op de landvasten en wachten af. Kees van de Kobbe (B37) klokt in Brest al 37 knopen. Wij halen hooguit de 28 kn maar liggen dan ook beschut aan hoger wal, in een ommuurde haven. Alleen bij hoogwater komt de swell de haven binnen en liggen we te rukken aan de lijnen. De volgende ochtend heeft de 'landing jetty' in de voorhaven het begeven en is weggehaald. Alle boten aan die steigers hebben een 'bumpy night' gehad waarbij soms de hele nacht met de voeten de boot van de buren is afgehouden.
We laten de zee nog 1 dag tot rust komen voor we naar Jersey vertrekken.
 |
| Jarige Job eh.. Rob. |
We blèren met de stroom mee richting en rond Jersey en zijn precies op tijd in St. Hellier. Het dok gaat open en we krijgen een box tussen grote motorboten. Rob krijgt bij inschrijving en betaling een fles champagne van de havenmeester omdat hij morgen jarig wordt! Hoe leuk is dat!
Exemplarisch voor de voorkomendheid van de Jerseyanen. De Bellefleur ligt hier ook! We worden uitgenodigd voor de borrel en ontmoeten dochter en collega Sophie. Gezellig! Maar bovenal leuk omdat Rob jarig is en we nu met de Bellefleur crew als verjaardagsvisite met een hele club gezellig uit eten gaan (Roseville Bistro, Rosevillestreet,tip). Jarig zijn op 1 augustus betekent in Rob's geval dat hij altijd tijdens een vakantie jarig is, nooit weet waar en of er verjaarsvisite in de buurt is.
Ik val lelijk met m'n Xsensible schoenen aan over een deuk in het asfalt en er verschijnt een compleet ei als zwelling op m'n enkel. Dus fietsen we vooral op Jersey wat soms nog een hele uitdaging is. We lunchen bij de Boathouse in St. Aubin (tip) aan de inmiddels leeg gelopen haven nadat we naar de vuurtoren bij la Corbièrre zijn gefietst. Ook de baai is helemaal leeg gelopen. Blijft een leuk gegeven, dat enorme tijdverschil hier. Na 2 nachten gaan we naar Alderney.
 |
| Ligplaats Grote Mees bij Fort Albert |
We lopen naar boven naar het enige dorpje, St. Anne.
Hier bestellen we elektrische fietsen voor de volgende dag. We kuieren Victoria Street op en neer en gaan bij de pub 'Georgian House' achter in de tuin aan de borrel en daarna aan de mosselen maar pas om 6 p.m eerder kun je geen dinner bestellen!
 |
| In de watertaxi met grote Mees aan de boei. |
's Avonds gaat Alderney Week los in de feesttent en en met een inmiddels gedraaide wind van O naar SW geniet Rob de halve nacht van gouwe ouwe discostampers. De volgende morgen gaan we weer per taxi naar de kant en dan per elektrische fiets het eiland over. Wat is zo'n trapondersteuning een zaligheid! Helemaal wanneer je 'Cardiac arrest Hill' op moet.
Op elke uithoek van het eiland ligt een fort, Alderney is een belangrijke strategische plek. In het huidige cyberwar tijdperk zijn forten niet meer zo nodig en er is er net 1 verkocht voor 3 miljoen pond aan iemand die het wil ombouwen naar een resort.
We fietsen de 9 kilometer in twee lussen over het eiland en genieten van strandjes, lekker eten bij het Beachcafé in Braye Harbor, het eilandje vol Jan van Genten en de markt in Victoria Street. De rommelmarkt voor de school op een apart pleintje is geweldig helemaal omdat het ukelele orkest van Alderney speelt. Recht uit Monty Python.
Dan lopen we terug en wachten met koffie en de Sunday Times op de edelsmid van wie ik een verguld schelpje wil kopen uit de vitrine van dit hotelrestaurant. Hij komt, en gaat met m'n ketting en het bedeltje terug naar z'n atelier om een oogje pas te maken en komt weer terug. En dat voor zo'n 20 euro!
Eenmaal terug aan boord genieten we nog lang van de ondergaande zon die het Albert Fort prachtig uitlicht.
Abgeknoedeld gaan we 's avonds naar bed. Morgen vroeg naar Cherbourg, terug naar la douce France.
Na het ontbijt maken we de boot klaar en gaan we terug naar de 'snelstromende rivier in zee', the Alderney Race (volgens Clemens Kok, Vaarwijzer- Het Kanaal).
Het is een bijzonder rare klotsbak, we hebben een achterlijke wind en eigenlijk te weinig snelheid om comfortabel door deze puntige ketsgolven en soms volkomen gladde vijvers heen te komen. Dus de motor maar weer aan. Eenmaal voorbij Cap la Hague zijn we uit het rommelige water en hebben we hoger wal en speren we naar Cherbourg.
We doen 's middags ruim inkopen in de onvolprezen Carrefour en scoren met behulp van de Vivino app de lekkerste roseetjes en witjes. We cruisen per fiets nog een keer door het centrum wat wat leeg is. Veel winkels zijn dicht op maandag of op vakantie, het is per slot van rekening augustus en dan is half Frankrijk op vakantie. Morgen niet naar St.Vaast. Het tij staat ongunstig om er op een christelijke tijd weer te kunnen vertrekken en op redelijk normale tijd ergens aan te komen. Ik slaap af en aan wat slecht en ik heb geen zin in een doorwaakte nacht op dit moment. Dus.... met een verwachte storm van 40 knopen voor over 4 dagen gaan we voor een 118 mijl lange trip op weg naar Dieppe.
We hebben de stroom fijn mee bij Pt. Barfleur en racen de Baie de Seine in. Met een snelheid (SOG) van 10 kn gaan we fluks te goede kant op. Het is opvallend hoe weinig boten we zien. Twee tankers die uit de Shipping Lane richting Cap d' Antifer gaan en 3 zeilboten die ongeveer op dezelfde koers liggen. We proberen precies op de 0 meridiaan een foto te nemen van de meter... mislukt! Dan kentert de stroom. Gelukkig komen 6 dolfijnen ons vermaken op het felst van de tegenstroom. Langzaam valt de avond en om 0.00 draaien we achter de vertrekkende ferry richting New Haven de haven van Dieppe in. Nog 1 box vrij!
De volgende dag hebben we rond de middag stroom mee. Als we voor de rode lichten van de semafoor moeten wachten... de ferry terug uit New Haven draait op z'n plek, verzwik ik wederom de al aangedane enkel. Jankend van ellende laat ik me op de kuipbank zakken.. Eerst maar weer terug de box in, gelukkig zijn er helpende handen op de steiger. Een coldpack uit de nieuwe EHBO koffer blijkt niet zo koud als een gelpack uit de koelkast maar geeft enige verlichting. Dan maar weer op pad. Heul voorzichtig manoeuvreer ik mezelf over de boot. Eenmaal buiten WAAIT het. Met een dikke, ruime wind racen we aan lager wal richting Boulogne sur Mer. We gaan super! Eenmaal voor Boulogne sur Mer zien we de golven dreigend en hoog over de zuidpier spuiten. We zullen gijpend tussen de havenhoofden naar binnen moeten. Met m'n manke poot ben ik alleen niet zo mobiel. Nood breekt wet.De genua draaien we weg en de grootschoot zet Rob op de elektrische genualier. De motor aan en dan afvallen tot voorbij het zuidelijke havenhoofd.. wàt een golven! 'Klaar voor de gijp...?!?! Met behulp van de elektrische lier draaien we beheerst het grootzeil in en gijpen we keurig naar rustiger water achter de muur.
Langs de verlaten ferryterminal, nu ingenomen door meeuwen en aalscholvers, tuffen we naar de jachthaven. We meren af als derde in de rij nadat we eerst door een hartelijke landgenoot zijn verwelkomd met een 'ik vertrek om 04.00'. Nou....Wij ook!
Vroeg plat, geen croissantjes en in het donker er weer uit. Kwart voor vier drijven we weer en hijsen we de zeilen. Het is aardedonker. Als derde boot verlaten we BsM richting noord, velen volgen. We zeilen langs de vuurtorens van Gris Nez en Blanc Nez de zon tegemoet.
Hoe hoger de zon hoe minder de wind. Weer op de motor tuffen we uiteindelijk het laatste eindje naar Nieuwpoort waar ik een box heb gereserveerd voor de komende nachten. Het gaat zaterdag loeihard waaien en dan liggen we stevig en dus veilig.
We houden van Nieuwpoort. Nieuwpoort Stad wat weer helemaal orgineel is opgebouwd nadat het volledig in puin is geschoten in WO1, de 'Groote Oorlog'. De boulanger/pattissier Snauwaert is alleen al een bezoek aan Nieuwpoort waard. Nieuwpoort Bad is alles wat je van een Belgische badplaats kunt verwachten; appartementenflats, luxe winkels, lekker ijs, mosselen en heul veul vakantiegangers.
 |
| Met Caroline |
Als we Caroline de volgende middag uitgezwaaid hebben staat 's avonds de crew van Pat Panic op de steiger. Nieuwpoort is hun thuishaven en we praten over onze Breehorns en 'vertrekken' en krijgen tips voor een leuke fietstocht naar Oostduinkerke. Dus dat gaan we doen! We proberen met de ingeklapte Brompton's in de kusttram te betalen via de telefoon. Het moet oh zo simpel zijn. Recht onder het spiedende oog van de camera lukt het ons niet om via de Belgische app met de creditcard te betalen. Zwart rijden met de fiets....
Zodra de zee weer wat gekalmeerd is na deze tweede zomerstorm, een unicum volgens de Britse Met Office gaan we richting NL. We krijgen ander weer ergens halverwege de dag.
We vertrekken voor zonsopkomst met boven ons een wolkenloze hemel en richting Engeland ergens op de horizon een grijze wolkenband. Die hou ik angstvallig in de gaten terwijl de wolken steeds dichterbij komen. De oversteken bij Zeebrugge en Westerschelde gaan soepel. Alleen weer die rottige voordewindse koers met te weinig wind....
 |
| Bellefleur |
Onder de inmiddels grijze hemel met boven Rotterdam loodgrijze lappen waar hozen onderuit hangen varen we de laatste mijlen naar Scheveningen. Er wordt gespuid in de jachthaven en we hebben de lichten die dit melden niet gezien. De stroom staat dwars op de richting van de box. Het eendenkroos drijft rap voorbij. Uiteindelijk vouwen we Grote Mees rond de eerste paal van de box en met hulp van een aardige buurman liggen we vast. Na het onweer krijgen we visite van de crew van de Spark. We volgen elkaar al een tijdje en kletsen nu gezellig bij over de vakantieavonturen.
Die nacht hoort Rob de wind ineens aanzwellen en ligt de boot plots met -tig graden slagzij aan de lijnen. Ook ik schrik wakker, het rolgordijn boven ons hoofd schiet open, wat is dit? En na maximaal een halve minuut is het ook weer voorbij.
De volgende dag horen we van Sophie van de Bellefleur, die 's nachts buiten was, dat er een windhoos over de haven is getrokken.
's Middags varen we uit voor een kort ritje naar IJmuiden en een ritje wordt het!
Met een ruime 5 tot 6 bf rijden we de golven af en rollen we het hele wittezeiltjesveld voor ons op. Voor IJmuiden worden we opgeroepen door VHF 61..of we weten dat er 2 knoop stroom dwars voor de ingang staat...Ja, dank, dat is bekend. Weer gijpend op de elektrische lier tussen de pieren door en dan nog een uurtje wachten voor de kleine sluis met die harde 6 op de kont tot we kunnen schutten. Het is een beetje gokken op welke diepte de drempel ligt want de digitale meter op de wal geeft bepaalde cijfers incompleet weer. Het dwarsstreepje mist, is het nu 2.40 of 2.90?
We trekken onze kiel zo hoog mogelijk op zonder dat Grote Mees erg verleijerd en zijn na de schutting terug op zoet water, dat ruikt toch anders. Of is het Tatasteel en andere industrie? Ik maak eten en terwijl de eerste druppen vallen tuffen we het Noordzeekanaal af naar Amsterdam Marina. Bij het betalen van het havengeld besluiten we een toetje van Loetje te nemen. Het is druk in het restaurant en we bestellen een toetje aan de bar om het later buiten op het terras op te eten. Dan wordt Rob geroepen..Huh?? En komt Willem Frans aangelopen! Samen met Mirja is hij met Ikigai net na ons aangekomen en wachten ze op een biefstuk alvorens ze in konvooi de Staande Mast Route naar zuid varen. Na jaa zeg! Wat een toeval! Zij nuttigen hun koffietje bij ons aan boord en
 |
| Bui |
Gezellig!
 |
| Track naar Makkum |