Terug naar Noord

Ook nu wil ik iedereen die die meeleest op Polarsteps of dit blog leest hartelijk danken voor de belangstelling. Via Polarsteps houd ik een dagboek bij met foto's en video's. Hier mee kun je ook zien waar we zijn. Als je een bericht achter laat weten we dat je meeleest! We zijn weer op weg naar Nederland en daar hebben we deels weer zin in want er wacht daar onze lieve kinderen, familie en vrienden maar het voelt ook als een teleurstelling. We buigen het hoofd voor Covid-19 en mogelijke toekomstige lockdowns maar hadden liever door willen zeilen naar Spanje en daar de boot willen achterlaten voor een volgend seizoen in de Med.

Finistère

Ook in augustus hield het onbestendige weer aan. Soms een mooie dag, vaak veel bewolking en af en toe een bui. Wel weer om iets te ondernemen, wandelen vooral.

Na Douarnenez zeilen we met steeds slechter zicht rond de westelijkste punt van Bretagne naar L'Aberwrac'h waar we op de heenweg ook al waren. Het is rond dit departement Finistere vaker wat mistig of heiig. Ook nu varen we in een grijze wereld tussen de rotsen door de rivier de L'Aber op. 

Langs de kust GR34

De volgende dag is het prachtig weer en we besluiten een dagje te blijven om nu langs de kust te wandelen. Die kust hier verveelt nooit. Elk uur ziet het er anders uit door rijzend of vallend water en vandaag treffen we overdag laag water.

's Avonds komt Iskander aan en kletsen we weer bij met Jan Willem en Renée over alle avonturen sinds we elkaar zagen in Le Crouesty. Zo'n bezoek aan bevriende zeilers is weer heerlijk. We krijgen nogmaals de tip aangereikt om naar Morlaix te gaan, een eind een rivier op en slechts bereikbaar tussen 1 uur voor tot 1 uur na hoogwater.

De volgende morgen staan we vroeg op, het schemert nog. Met nog 2 boten voor ons tuffen we tussen de rotsen door naar het Oosten. Het waait nauwelijks, zoals vaker deze vakantie. Alsof er geen windkracht 3-4 bestaat. Het is of veel te hard of het waait te weinig zoals vandaag. Maar mooi weer is het wel.

Eb in ingang tussen Île de Batz en Roscoff

We zijn op weg naar Roscoff. Daar willen we diesel tanken en een nachtje blijven. We hebben afgesproken met Rick en Ellen die in Bretagne op vakantie zijn met hun vouwwagen. Onderweg worden we verrast door vele dolfijnen die een tijdje meezwemmen met de boeg van Grote Mees en af en toe even op hun zij draaien om ons aan te kijken. Op andere boten om ons heen staan de bemanningen ook op het voordek te roepen en te wijzen en doen pogingen om deze dieren mooi te filmen of te fotograferen. Ook nu nemen we de route onder Île de Batz door.

vlnr: Rob, Nynke, Ellen en Rick

Als we goed en wel volgetankt in de box liggen staan Rick en Ellen al op de steiger. 

Zó, da's gezellig! We gaan 's middags samen aan de wandel door Roscoff. Ook hier komt een waar maanlandschap aan rotsen bloot te liggen. En in dit geval een maanlandschap waar we die ochtend nog overheen gevaren zijn. Roscoff is een plaatsje gebouwd van graniet. Nu, in het toeristenseizoen is het er gezellig druk. We eten 's avonds buiten op het terras van het havenrestaurant en hebben het fijn.

Morlaix met spoorbrug

De volgende morgen staat er geen wind en is het zwaarbewolkt. We gaan naar Morlaix en varen de werkelijk prachtige rivier op. We slingeren langs een fort, prachtige huizen en mooie groene hellingen door. Voor ons vaart een Frans plakband bootje met 2 mannen met hun hond. Dichterbij Morlaix wijzen ze op hun spiegel voor de juiste route door de kronkelige geul. We volgen ze precies. Bij het wachten voor de sluis kletsen we gezellig. En wat dat plakband betreft.. de ramen zijn afgeplakt met ducttape..

We blijven hier even. We doen wat huishoudelijke taken en fietsen/wandelen door Morlaix wat een rijke historie kent. In de zeventiende eeuw hadden ze genoeg van alle Britse invallen en bouwen ze een fort op een eilandje om de riviermonding afdoende te beschermen. Morlaix herbergt een enorm spoorbrug van 60 meter hoog en zo'n 300 meter lang die nog altijd dienst doet op het traject Brest-Parijs.

Een tweede blaasontsteking doet me ineenkrimpen. De antibiotica doet gelukkig z'n werk snel en afdoende en zo gaan we na Morlaix terug naar Roscoff waar we het juiste tij afwachten en vervolgens voor de wind naar Treguier  zeilen wat een eind stroomopwaarts aan een rivier ligt. We krijgen een mooie plek aan de buitenkant van de steiger zodat weinig last hebben van het snel afstromende rivierwater wat schuin door de haven stroomt. Treguier is een prachtig stadje, nog deels ommuurd met bijzondere vakwerkhuizen. Het ligt wat hoger dan z'n omgeving en aan de voet van waar 2 rivieren samen komen. We wandelen een middag tussen beide rivieren en steken over middels een gerestaureerde voetgangersbrug/passerelle uit de 19e eeuw.