dinsdag 1 juni 2021

We zijn vertrokken maar nergens heen.

Een maand geleden vertrokken maar nergens naar  op weg.


Op 2 mei zijn we met een auto vol naar Makkum gereden en begon ons bootleven. 

Eigenlijk zijn we voor de komende 4,5 maand verhuisd naar de boot.

We hebben besloten niet eerder naar het buitenland te vertrekken dan wanneer we beiden in ieder geval 1 x gevaccineerd zijn en wanneer de landen om Nederland heen zeilers zonder quarantaine ontvangen. Dat is gedurende deze maand steeds aan verandering onderhevig geweest.

Gelukkig zijn de corona maatregelen in vele landen versoepeld. Al is een negatieve PCR-test nog altijd een voorwaarde om een land binnen te mogen.

Rob is al 1 x gevaccineerd en moet begin juni terug naar Drachten voor de 2e prik en Nynke krijgt dan haar 1e. Dus daarna gaan we. 

Voor zover het zich nu laat aanzien wordt het richting zuiden.

We hebben zin in mooi en vooral warmer weer.



Mei 2021 was gemiddeld 2,2 graden kouder dan normaal met een gemiddelde dagtemperatuur van 11 graden en ook natter dan gemiddeld. Mei 2021 kreeg 2 stormen te verduren met windkracht 9 en aan het begin van de maand vroor het nog elke nacht. De tweede storm kregen we op Vlieland over ons heen. De Waddenzee, net achter de dijk, joeg het het zoute schuim zo over de dijk en de boot heen en we hingen een dag schuin aan alle lijnen met schokdempers. 

En wij gingen met Grote Mees in die kou langzaam nergens heen.

Met winddichte mutsen op, handschoenen aan, thermokleding in laagjes en overdag en ’s avonds de kachel aan. 




We zijn dolblij met de ‘voortent’, een aan de vaste buiskap geritste, afscheiding waarmee we de kou buiten houden maar wel ‘buiten’ kunnen zitten. Door het geopende luik stijgt de warmte van de kachel omhoog en is het in de ‘voortent’ heel aangenaam.



We hebben wat rond gedweild op het IJsselmeer, Markermeer en Waddenzee en vooral op Vlieland en Terschelling zijn we langer gebleven. Vooral de vele gezellige vrienden die we zagen en de Markerwadden waren een hoogtepunt.



Het is voor ons ongekend om buiten schoolvakanties of feestdagen op deze eilanden te zijn en we hebben genoten van de rust en de lege fietsspaden . Op een gemiddelde wandeling van zo’n 8 kilometer troffen we hooguit 2 tot 4 mensen. Dieren des te meer. 

Willemijn en Felix kwamen langs met de Pinksteren. Ze hadden na meer dan 14 maanden thuis werken wel behoefte aan een andere omgeving en aan 'totale' verzorging die we graag hebben geboden. Ze troffen toen een prachtige eerste Pinksterdag waarbij we op de fiets naar het Posthuys zijn gereden en daar, in de zon, hebben geluncht. De bestelde pizza's werden 's avonds op de steiger bezorgd.



Geocachen is onze nieuwste manier van de omgeving verkennen. We hebben een account aangemaakt binnen de app en zien middels de kaart waar caches in de buurt liggen. Zo ongeveer overal liggen caches verstopt, soms zo groot als een filmdoosje, soms zo groot als een vogelhuisje. Het is zaak om via de app op je mobiel de richting te bepalen op een satelietkaart en op zoek te gaan. Het bracht ons op onvermoede mooie plekjes via nooit eerder bewandelde paden.

In onbestendig weer op zoek naar de 1e geocash op Vlieland 


En als dan eindelijk het mooie weer aanbreekt gaan we langzaam terug naar Makkum via Harlingen. De stuurautomaat heeft kuren, hij blijft aan staan ook al hebben we op de knop 'stand by' gedrukt. We kunnen dan niet van richting veranderen en dat voelt niet fijn. Rob vervangt de oude voor de nieuwe die we op reserve al bij ons hadden. Toch fijn, zo'n boot vol reserve onderdelen. De oude kan, na ruggespraak met Breehorn, waarschijnlijk simpel gereviseerd worden. We maken ons op voor een versnelling van ons slakkengangetje zowel in denken, doen als zeilen. De lijstjes worden gemaakt voor boodschappen die we nog moeten doen, mensen die we willen zien en ander geregel zoals het bespreken van de jaarcijfers bij de accountant. Maar van het grootste belang is ons beider vaccinatie. 

Na zaterdag 5 juni willen we zo snel mogelijk naar Cadzand op de grens met Belgiƫ om daar in de buurt een negatieve PCR-test te halen en dan binnen 72 uur door naar La douce France zodat we nog met een geldige test binnenkomen. En dan te bedenken dat we vroeger bij het passeren van een grens alleen een gastenvlaggetje hoefden te hijsen...


Zicht op het wad en de jachthaven van Terschelling met de Brandaris op de achtergrond.